چه اتفاقی برای این تابه افتاده است؟” در حالی که یک قابلمه تفلون تابان سایز 52 را از کشوی آشپزخانه اش بیرون می آوردم، از مادرشوهرم پرسیدم. به نظر می رسید که یک مورد شدید اگزما داشته باشد، هر اینچ از پوست تفلون آن خراشیده و پوسته پوسته شده بود.
او پاسخ داد: «اوه، ما استیک‌هایمان را در آن می‌پزیم، و فلیکس آنها را به خوبی دوست دارد. زبانم را روی قسمتی که به خوبی انجام شده بود نگه داشتم این بحث برنده ای نیست اما باید در مورد تابه چیزی می گفتم. او باید فوراً از شر آن خلاص شود.
من در نهایت با خریدن یک جایگزین برای او مشکل را مجبور کردم، اما طولی نکشید که آن یکی نیز خراب شد. به نظر می رسد در میان بسیاری از آشپزهای خانه در مورد نقش ظروف نچسب در آشپزخانه سوء تفاهم جدی وجود دارد.
وجود ست های ظروف پخت و پز که داخل هر قطعه با تفلون پوشیده شده است برای اثبات این موضوع کافی است. این یعنی هیچ چیز از سر خراش هایی مانند تابه های ضدچسب گریل، ظروف استوک و، خدایا کمکمان کن، واک ها. (وکس؟ بله، اوکس!)
کباب کردن یک استیک تا حد مرگ روی سطح نچسب پژمرده ایده بدی است. جوشاندن آب در یک قابلمه با روکش پلی تترا فلوئورواتیلن به سطحی از پوچی می رسد که انطباق با آن دشوار است.
من می توانم یک کیف به مراتب بهتر برای توالت تفلون بسازم. در واقع، Skidz-Off Thrones ممکن است فقط ایده ای باشد که مرا ثروتمند می کند.
من اینجا نیستم تا بخواهم شما را متقاعد کنم که تابه های نچسب شما را می کشند (اگرچه، بر اساس برخی تحقیقات، تصور نمی کنم آنها کاملاً ایمن هستند ).
من همچنین تمایلی به حذف آخرین تکه ظروف نچسب از خانه شما ندارم. من خودم چند تابه نچسب دارم و قصد تغییر آن را ندارم. اما دلایل بسیار خوبی وجود دارد که چرا همه ما باید تعداد تابه های نچسب خود و تعداد دفعات استفاده از آنها را محدود کنیم.
