کشف قدیمی ترین آجر نسوز آذرخش در دوران مصر باستان

کلیسای رومی Aula Palatina در تریر آلمان که با آجر نسوز آذرخش پخته شده در قرن چهارم به عنوان سالن تماشاگران کنستانتین اول ساخته شد.

تمدن های اولیه در اطراف مدیترانه، از جمله یونانیان باستان و رومیان، استفاده از آجرهای پخته شده را پذیرفتند. در اوایل قرن اول پس از میلاد، آجرهای پخت استاندارد شده به شدت در روم تولید می شد.

لژیون‌های رومی کوره‌های متحرک را اداره می‌کردند و سازه‌های آجری بزرگی را در سرتاسر امپراتوری روم ساختند و مهر لژیون را بر آجرها مهر زدند.

رومی‌ها از آجر برای دیوارها، طاق‌ها، قلعه‌ها، قنات‌ها و غیره استفاده می‌کردند. از سازه‌های آجری رومی می‌توان به دروازه هرکولانیوم پمپئی و حمام کاراکالا اشاره کرد.

در اوایل قرون وسطی استفاده از آجر در ساخت و ساز در شمال اروپا پس از معرفی از شمال غربی ایتالیا رایج شد. یک سبک مستقل از معماری آجری، معروف به گوتیک آجری (مشابه معماری گوتیک) در مکان‌هایی که فاقد منابع بومی صخره‌ها بودند، شکوفا شد.

نمونه هایی از این سبک معماری را می توان در دانمارک امروزی، آلمان، لهستان، و کالینینگراد (پروس شرقی سابق) یافت. قلعه Malbork از راسته توتونی در لهستان  بزرگترین قلعه آجری در جهان.

این سبک به رنسانس آجری تبدیل شد زیرا تغییرات سبک مرتبط با رنسانس ایتالیایی به شمال اروپا گسترش یافت و منجر به پذیرش عناصر رنسانس در ساختمان‌های آجری شد.

ویژگی‌های قابل شناسایی شامل سقف شیبدار یا مسطح کم شیب، نمای متقارن، ورودی‌ها و پنجره‌های طاق گرد، ستون‌ها و ستون‌ها و موارد دیگر بود.

تمایز واضح بین این دو سبک تنها در زمان گذار به معماری باروک ایجاد شد. برای مثال، در لوبک، رنسانس آجری به وضوح در ساختمان‌های مجهز به نقش برجسته‌های سفالی توسط هنرمند Statius von Düren، که در شورین (قلعه شورین) و ویسمار (فورستنهوف) نیز فعال بود، قابل تشخیص است.